Η Ολυμπιονίκης της Ιστιοπλοϊας, Σοφία Μπεκατώρου, πήρε μια γενναία απόφαση. Να μιλήσει για το βιασμό που βιώσε σε ηλικία 21 ετών. Η Σοφία σήκωσε στη πλάτη της όλο το βάρος για να προστατέψει κι άλλα παιδιά, γυναίκες, άντρες που έχουν υποστεί το ίδιο ή κάτι παρόμοιο και να ανοίξει έναν νέο δρόμο. Με περισσότερο φως και λιγότερο σκοτάδι.

Από εκείνη την ημέρα μέχρι σήμερα κι άλλες γυναίκες κι άντρες άνοιξαν επιτέλους το στόμα τους. Η αλήθεια πλέον βγαίνει στο φως.

Όλο αυτό το διάστημα παρακολουθώ με πόνο στο στομάχι όλες τις εξελίξεις. Νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη για τη Σοφία, η οποία έκανε την αρχή. Και για τη Ζέτα. Γιατί κι ο κόσμος του θεάτρου πρέπει να καθαρίσει από ανθρώπους με εξουσία που έχουν στα χέρια το μέλλον του κάθε παιδιού που κυνηγάει τα όνειρα του.

Σίγουρα, αυτά δεν γίνονται μόνο στον αθλητισμό και το θέατρο. Γίνονται σε όλους του επαγγελματικούς χώρους και η βία δεν είναι μόνο σεξουαλική. Έχει πολλές μορφές. Κι ο καθένας μας μεγάλο στομάχι για να διαχειριστεί όσα του έχουν συμβεί.

Η καταγγελία της Σοφίας, της Ζέτας, της Τζένης, της Αγγελικής δεν με έκανε να πέσω από τα σύννεφα. Τον καλλιτεχνικό χώρο τον ξέρω. Έχω υπάρξει μαθήτρια και σε δραματική σχολή και είμαι δημοσιογράφος. Όταν κλείνει το μαγνητοφωνακι λέγονται μεγάλες αληθειες.. Ξέρω αρκετά περιστατικά από νεαρά κορίτσια που τους έχει κλείσει την πόρτα μεγάλο καλλιτεχνικό όνομα -εύχομαι να έρθει η σειρά του- γιατί πολύ απλά δεν ικανοποιήσαν τις ορέξεις του. Εύχομαι να βρουν το θάρρος κι άλλοι να βγουν να μιλήσουν για δήθεν μεγάλους καλλιτέχνες -αλλα τόσο μα τοοσο μικρούς ανθρώπους- που τους έχουν παρενοχλήσει και τους έχουν στερήσει δουλειες….Και μέχρι τώρα δεν μιλούσαν γιατί υπήρχε ο φόβος. Αχχ αυτός ο φόβος… Κι αν διαβάζοντας το άρθρο μου αναρωτηθείς “εσύ γιατί δεν είπες κάτι;” θα σου απαντήσω πως δεν μπορούσα να μιλήσω, να προδώσω το μυστικό τους αν οι ίδιες δεν ήταν έτοιμες να το κάνουν. Εγώ το κουβαλούσα μέσα μου και με έτρωγε…

Ούτε ο χώρος της δημοσιογραφίας δεν είναι ηθικά πλασμένος. Στα 13 χρόνια της επαγγελματικής μου διαδρομής έχω συναντήσει εξαιρετικούς ανθρωπους και …ανθρωπάκια με εξουσία. Ζούσα για χρόνια με κρίσεις πανικού με τους γονείς μου να με τρέχουν όλο και συχνότερα στο νοσοκομείο. Έκανα πολλή δουλειά με τον εαυτό μου να με αγαπήσω για να μην αφήνω τους άλλους να με επηρεάζουν. Κι αυτό γιατί οι άλλοι δεν ήταν καλύτεροι… Όσοι προσπάθησαν να μου βάλουν εμπόδια, να κάνουν δικά τους θέματα, αποκλειστικά που ΕΓΩ τα είχα κλείσει κι εκεινοι/ εκείνες ήθελαν να φανούν είχαν κοινό παρονομαστή: ήταν πολύ μικροί για τις θέσεις που είχαν! Ευτυχώς στη διαδρομή μου αυτές οι περιπτώσεις ήταν μεμονομενες. Έχω κι εγώ ένα κουσούρι: ΔΕΝ μπορω να συνεργαστώ με ανθρώπους που ΔΕΝ θαυμάζω!Φεύγω! Για να προστατέψω εμένα και τις αξίες μου!

Σε κάθε επάγγελμα οι επικίνδυνοι είναι αυτοί που δεν έχουν γνώσεις και που δεν είναι χορτασμένοι κι έχουν εξουσία…Το μυστικό είναι ένα. Αγάπησε και οχύρωσε σωστά τον εαυτό σου. Βάλε σε προτεραιότητα εσένα! Άσε το φόβο μακριά και την επόμενη φορά που κάποιος θα σου “επιτεθεί” ΑΝΟΙΞΕ το στόμα σου.. Τα ανθρωπάκια φοβούνται!

Πιστεύω πως η πανδημία έφερε κάποια καλά. Τώρα που η εξουσία χάθηκε και πλέον δεν υπάρχει φόβος μπορείς να μιλήσεις. Είναι υποχρέωση μας να μιλάμε, να θέτουμε όρια και να μην αφήνουμε κανέναν να μας πληγώνει. Όπως σου έγραψα παραπάνω ανέχτηκα κι εγώ άσχημες συμπεριφορές και χρειάστηκε να δουλέψω πολύ με μένα. Ανέλαβα την ευθύνη μου για να οχυρωθώ και να μην επιτρέπω σε κανέναν να με προσβάλει, να κάνει δικά του τα θέματα που εγώ έτρεχα να κλείσω. Γιατί δεν μου χαρίστηκε τίποτα. Ότι κέρδισα ήταν μέσα από σκληρή δουλειά. Άπειρες ώρες, χωρίς ρεπό, χωρίς ωράρια και πάντα με το χαμόγελο. Η δικαίωση έρχεται, αργά ή γρήγορα!

Ο κόσμος αλλάζει και φρόντισε να αφήσεις το θετικό σου αποτύπωμα! Για μια καλύτερη κοινωνία. Για μια καλύτερη ζωή με άπειρη αγάπη και δημιουργία!