Από τα ταξίδια που ήθελα πάρα πολύ να πραγματοποιήσω ήταν το Βερολίνο. Τελικά, ταξίδεψα για πρώτη φορά πριν μερικά χρόνια -τότε ζούσα στη Νάπολι και ένα ταξίδι στο Βερολίνο αρχές της νέας χρονιάς μάλιστα ήταν ιδιαίτερα οικονομικό.

Προσωπικά πριν φύγω ταξίδι ψάχνω πολύ τι αξίζει να δω, να κάνω, να γευτώ και ετοιμάζω ένα πλάνο για να μπορέσω να κάνω όσα περισσότερα πράγματα είναι εφικτό μέσα στο 24ωρο μου. Στο Βερολίνο τροποποίησα πολύ το αρχικό μου πλάνο λόγω των χιονοπτώσεων και του κρύου. Μετά το μεσημέρι που έπεφτε ο ήλιος δεν ήταν εφικτό να μετακινηθείς εύκολα από το κρύο, ενώ το χιόνι δεν σταμάτησε καμία ημέρα.

Διάβασε εδώ έξυπνα tips για να οργανώσεις τέλεια το ταξίδι σου

Διάβασε εδώ tips για χειμερινά ταξίδια

Ημέρα 1

Από τη Νάπολι έφτασα στο αεροδρόμιο του Βερολίνου και μόλις παρέλαβα τη βαλίτσα μου κατευθύνθηκα κατευθείας στο stand με τις πληροφορίες προς τους τουρίστες. Η γερμανίδα υπάλληλος μου έδωσε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες με λεπτομέρειες: πώς θα φτάσω στο ξενοδοχείο μου, ενώ μου πρότεινε ιδέες για το πώς να κινηθώ στη πόλη. Κι ενώ ήθελα πολύ να νοίκιαζα ποδήλατο το χιόνι με έκανε να κινηθώ με τα ΜΜΜ. Τότε είχα πάρει μια τουριστική κάρτα, η οποία μου εξασφάλιζε 15-25% έκπτωσε σε μουσεία, καφετέριες και εστιατόρια. Αυτό στο γράφω γιατί την επόμενη φορά που θα ταξιδέψεις στο Βερολίνο (και γενικά σε χώρες του εξωτερικού) αφιέρωσε χρόνο για να δεις ποιες κάρτες σε εξυπηρετούν (έχει να κάνει με τις δικές σου ανάγκες) για να κινηθείς έξυπνα στη πόλη και με μειωμένα έξοδα.

Λίγη ώρα αργότερα έφτασα στο ξενοδοχείο μου, με υποδέχτηκε με ευγένεια η κοπέλα στη ρεσεψιόν, άφησα τις αποσκευές μου στο δωμάτιο και βγήκα να γνωρίσω τη πόλη. Το ξενοδοχείο μου ήταν πάνω στην Kurfürstendamm, τη πιο κεντρική λεωφόρο του δυτικού Βερολίνου. Οι ντόπιοι το αποκαλούν Κούνταμ και η λεωφόρος είναι γεμάτη οίκους μόδας, εστιατόριο, καφετέριες, θέατρα και κινηματογράφους. Αφού έκανα μια βόλτα κάθισα στο εστιατόριο MAREDO -είναι από τις γνωστότερες αλυσίδες φαγητού- και για ακόμη μια φορά η εξυπηρέτηση ήταν εξαιρετική. Ο σερβιτόρος μας έφερε το διεθνή κατάλογο και μας εξήγησε κάποια πιάτα που ήταν πιο περίπλοκα. Μάλιστα, κάποια από τα ορεκτικά που είχαμε παραγγείλει μας είπε να μην τα πάρουμε γιατί περιέχονται στο κυρίως πιάτο και μας πρότεινε άλλες γεύσεις. Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν όταν ζήτησα ένα μπουκάλι νερό σε άπταιστα ελληνικά μου είπε “εμφιαλωμένο;”. Μα οι Γερμανοί δεν μιλάνε άλλη γλώσσα σκέφτηκα και διαψεύστηκα αμέσως. Ο ευγενικός σερβιτόρος απάντησε πως λόγω της δουλειάς του γνωρίζει πολύ καλά 2 γλώσσες και ξέρει έτσι κι έτσι άλλες 8! Από φαγητά δοκίμασα ζεστή σούπα και ποικιλία με λουκάνικα -στη Γερμανία επιβάλλεται να τα δοκιμάσεις.

Μετά το φαγητό και συνεχίζοντας το περπάτημα στη Kurfürstendamm βρέθηκα στο΄Κέντρο Ευρώπη’, το οποίο είναι ένα νέο σύμβολο του Βερολίνου. Εκεί μέσα στεγάζεται ένα πολυώροφο εμπορικό κέντρο με πλήθος καταστημάτων και εστιατορίων, το πλανητάριο του Βερολίνου και η υπηρεσία συγκοινωνιών της πόλης. Αν και ήταν γύρω στις 12 τα μεσάνυχτα έβλεπα πολύ κόσμο να πηγαινοέρχεται μέσα στο εμπορικό και φυσικά μου κίνησε την περιέργεια. Στο ισόγειο βρισκόταν μια Ιρλανδική παμπ, όπου έκατσα για ένα ποτό που το πλήρωσα 2,50 ευρώ!!!
Η πρώτη μου νύχτα στο Βερολίνο είχε τελειώσει και το συναίσθημα που μου είχε αφήσει ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό. Επιπλέον, διαπίστωσα πως οι Γερμανοί ήταν ευγενικοί, έτοιμοι να σε βοηθήσουν και φυσικά μιλούσαν μια χαρά αγγλικά.

Ημέρα 2

Μετά το πρωινό γεύμα, ντύθηκα πολύ καλά -το χιόνι δεν σταματούσε, και κατευθύνθηκα στη πλατεία Potsdam –είχα διαβάσει τόσο θετικά σχόλια και την έβαλα στο πρόγραμμα μου. Τη δεκαετία του 1902 υπήρξε η πιο πολυσύχναστη πλατεία της Ευρώπης, αλλά οι βόμβες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου την κατέστρεψαν ολοσχερώς. Μετά την επανένωση του Βερολίνου, οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες άρχισαν και πάλι να χτίζουν την περιοχή. Πραγματικά, το Potsdam είναι ένα εκπληκτικό μέρος – αν και βρίσκεται κάποια χιλιόμετρα μακριά από το κέντρου του Βερολίνου είναι γεμάτο ζωή. Διασχίζοντας τη πλατεία έχει πάρα πολλά αξιοθέατα για να δεις μεταξύ άλλων την Παλαιά Αγορά, το Μαρμάρινο Παλάτι και την ολλανδική συνοικία, το πάρκο του Σανσουσί που έχει και Παλάτι κ.α.

Φυσικά έχει κι άλλα όπως το Κέντρο Κινηματογράφου, αλλά το χιόνι δεν ήταν σύμμαχος για περισσότερες επισκέψεις σε αξιοθέατα. Έκανα αρκετά διαλείμματα για να πιω ζεστό τσάι και να δοκιμάσω γλυκά σε μικρά ζαχαροπλαστεία. Μάλιστα, σε μια καφετέρια που έκατσα ένα latte macchiato -το σερβίρουν σε ψηλό και μεγάλο ποτήρι, όχι σε κούπα του cappuccino- κόστιζε 2,50 ευρώ και η τάρτα σοκολάτα 1,10 ευρώ. Φεύγοντας από το Potsdam πήρα πολλές γεύσεις τσαγιού για να πίνω στο σπίτι μου.

Την υπόλοιπη μέρα κινήθηκα στη Kurfürstendamm και έκανα αγορές σε πολυκαταστήματα γιατί είχε πάρα πολύ κρύο και χιόνι. Ακόμα και το βράδυ φάγαμε πολύ κοντά στο ξενοδοχείο γιατί είχε -15 βαθμούς και δεν άντεχαμε τόσο πολύ κρύο.

Ημέρα 3


Την τρίτη ημέρα μου στο Βερολίνο επισκέφτηκα τον Ζωολογικό κήπο και μπήκα από την πύλη των Ελεφάντων. Η όμορφη αυτή πύλη με τους ελέφαντες βάρους 27 τόνων το καθένα, με οδήγησε στον παλαιότερο Ζωολογικό κήπο της Γερμανίας, ο οποίος ξεκίνησε να λειτουργεί το 1844. Ο συγκεκριμένος κήπος δεν είναι μόνο ένας από τους παλαιότερους του είδους του στην Ευρώπη, αλλά διαθέτει και το μεγαλύτερο αριθμό ειδών στον κόσμο. Επιπλέον, ο συγκεκριμένος ζωολογικός κήπος άντεξε την περίοδο του Β Παγκοσμίου Πολέμου παρά τις απώλειες. Βάση των αποτελεσμάτων μιας τελευταίας καταμέτρησης ζουν 20.219 ζώα σε 1.168 είδη.
Ακριβώς δίπλα στην είσοδο του Ζωολογικού Κήπου βρίσκεται το ενυδρείο –από τα καλύτερα που έχω δει-με μεγάλο αριθμό σε ψάρια, κροκόδειλους, έντομα, αράχνες και φυτά.
Όλος ο κήπος ήταν εντυπωσιακός και φυσικά απόλαυσα και με το παραπάνω τη βόλτα μου σε ένα κάτασπρο τοπίο. Για να γυρίσεις όλο τον κήπο χρειάζονται αρκετές ώρες να έχεις στη διάθεση σου.
Μετά τη βόλτα μου στο Ζωολογικό απόλαυσα μια ζεστή σούπα με λαχανικά και bacon σε ένα μικρό εστιατόριο. Η υπόλοιπη μέρα πάλι με βρήκε βόλτα στη Kurfürstendamm, καθώς ήταν κοντά στο ξενοδοχείο μου και οι χιονοπτώσεις δεν με άφηναν να απομακρυνθώ.

Ημέρα 4

Την προτελευταία ημέρα είπα να αγνοήσω όσο μπορούσα το κρύο (είχε -8 βαθμούς) και να εξερευνήσω με τα πόδια τις ομορφιές του Βερολίνου. Περπάτησα σε πάρκα με τεράστιες εκτάσεις -είχα την αίσθηση πως είμαι σε δάσος και όχι στο κέντρο της πόλης. Από τα ωραιότερα πάρκα είναι το Tiergarten -μέσα στο πάρκο βρίσκεται ο Ζωολογικός κήπος, η Στήλη της Νίκης με το φτερωτό άγαλμα το πολυσύχναστο Café am Neuen See δίπλα στη λίμνη. Έπειτα από αρκετά χιλιόμετρα και με ξυλιασμένα πόδια έφτασα στη ξακουστή Πύλη του Βραδεμβούργου. Κατασκευάστηκε στο διάστημα 1788-1791 κατόπιν διαταγής και βάση μιας ιδέας του βασιλιά Φρειδερίκου Γουλιέλμου II. Το τέθριππο άρμα στη στέγη, τα τέσσερα άτια με τη θεά Νίκη, φιλοτεχνήθηκε το 1789 από τον γλύπτη Γ.Γκ. Σαντόβ, και εξαιτίας της σοβαρής καταστροφής που υπέστη κατά το Β’ Π.Π αντικαταστήθηκε από αντίγραφο, η δημιουργία του οποίου βασίστηκε σε πρωτότυπο γύψινο εκμαγείο. Μετά τον πόλεμο η πύλη του Βραδεμβούργου έγινε σύμβολο της γερμανικής διχοτόμησης αλλά και της ελπίδας μιας επανένωσης, η οποία τελικά πραγματοποιήθηκε στις 3 Οκτωβρίου του 1990.

Έπειτα έκανα βόλτα στην Alexanderplatz -μια μεγάλη πλατεία και συγκοινωνιακό κέντρο στην κεντρική περιοχή Μίτε του Βερολίνου. Πολλά ιστορικά κτήρια βρίσκονται στη συγκεκριμένβη πλατεία. Το δημαρχείο της πόλης, όπως είναι γνωστό Κόκκινο Δημαρχείο, βρίσκεται εκεί κοντά και αξίζει το χρόνο σου.

Το τελευταίο βράδυ πήγα ξανά στην ιρλανδική πάμπ. Σάββατο βράδυ το σκηνικό ήταν διαφορετικό. Από τη μία πλευρά της παμπ έπαιζε dj, ενώ από την άλλη είχε live ένα τοπικό συγκρότημα. Μου είχε κάνει εντύπωση πως συνυπήρχαν όλες οι ηλικίες από 20-60 ετών και μάλιστα χόρευαν. ΚΙ χόρευαν πάρα πολύ!

Ημέρα 5

Απόλαυσα με ηρεμία το πρωινό μου στο ξενοδοχείο και βγήκα μια μικρή βόλτα στη λεωφόρο Κούνταμ για τα τελευταία μου ψώνια. Το χιόνι ήταν τόσο πολύ που δεν μπορούσα να κυκλοφορήσω εύκολα. Μια μικρή στάση για μια ζεστή σούπα και πήρα το δρόμο για το αεροδρόμιο.

Βερολίνο, μια πολυπολιτισμική πόλη

Οι εντυπώσεις μου

Η Γερμανία είναι μια χώρα με πάρα πολλούς μετανάστες οπότε και το Βερολίνο έχει γίνει η δεύτερη πατρίδα πολλών λαών, και φυσικά πολλών Ελλήνων. Ανάμεσα στους Γερμανούς και στους υπόλοιπους λαούς ένοιωσα μια ένωση. Σαν να έχουν ενώσει όλα τα θετικά στοιχεία των λαών τους ώστε να έχουν μια ποιοτική ζωή.
Με όσους πολίτες συνομίλησα ήταν ευγενικοί και πρόθυμοι να με εξυπηρετήσουν. Όλες τις μέρες της παραμονής μου, το συναίσθημα που κυριαρχούσε ήταν πως βρισκόμουν σε μια χώρα όπου με σέβονται. Φυσικά και ζήλεψα την ηρεμία τους, καθώς όλα λειτουργούν σωστά και στην ώρα τους. Τα ΜΜΜ έρχονται στην ώρα τους -άρα μπορούν να υπολογίσουν με ακρίβεια το χρόνο που χρειάζονται για τις μετακινήσεις τους- τα περισσότερα λεωφορεία είναι διπλά για να μπορούν οι άνθρωποι να κάθονται και όχι να στριμώχνονται ο ένας πάνω στον άλλον, περπατούν άνετα στα πεζοδρόμια χωρίς να τους ενοχλούν παρκαρισμένα αυτοκίνητα και μηχανάκια. Οι οδηγοί των οχημάτων σέβονται τους πεζούς, ενώ οι πεζοί δεν διασχίζουν το φανάρι όταν είναι πράσινο ακόμα κι αν δεν περνάει κανένα αυτοκίνητο.

Κάτι άλλο που μου έκανε θετική εντύπωση ήταν μια πορεία διαμαρτυρίας που είδα το μεσημέρι του Σαββάτου. Καθόμουν στην Alexanderplatz -από τους πιο πολυσύχναστους δρόμους- σ΄ένα εστιατόριο για φαγητό και συνειδητοποιήσα μετά από αρκετά λεπτά πως στο απέναντι πεζοδρόμιο έκαναν πορεία. Συγκεντρωμένο πλήθος κόσμου φώναζε συνθήματα και διάφορα συνθήματα. Μέχρι εκεί, χωρίς καταστροφές, σπάσιμο αυτοκινήτων και βανδαλισμούς σε μαγαζιά.

Στα plus ήταν το γεγονός πως στους μεγάλους κόμβους των ηλεκτρικών συγκοινωνιών έχουν δημιουργήσει σούπερ -μάρκετ, εστιατόρια κυρίως fast food με διάφορες κουζίνες του κόσμου (από greek souvlaki, μέχρι κεμπάπ, ιταλικό και sushi), ανθοπωλεία, καφετέριες και σινεμά. Πραγματικά, είχα την εντύπωση πως ήμουν σε ένα μικρό χωριό. Πόσο χρηστικό! Σκέψου να επιστρέφεις το απόγευμα σπίτι σου μετά την εργασία και να μην χρειάζεται να πας αλλού για ψώνια να τα έχεις μέσα στον σταθμό.

Το Βερολίνο έχει τόσα πολλά αξιοθέατα να δεις και θα σου πρότεινα να μην ταξιδέψεις τους χειμερινούς μήνες -εκτός αν θέλεις να δεις ελάχιστα σημεία. ΠΙστεύω άνοιξη και φθινόπωρο να είναι καλύτερα. Εγώ την επόμενη φορά θα προτιμήσω το φθινόπωρο για να δω κάποια αξιοθέατα που δεν κατάφερα στο πρώτο μου ταξίδι.

Η κουζίνα του Βερολίνου

Διάβασε εδώ για τη γερμανική γαστρονομία

Ένα ακόμα πλεονέκτημα είναι το φαγητό τους. Λόγω του κρύου δοκίμασα πολλές σούπες και δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια συγκεκριμένη. Πιθανότατα, το πιο διάσημο πιάτο τους είναι η ‘Boulette’, ένα είδος από κεφτεδάκια που το χρησιμοποιούσαν πολύ και στις σούπες τους. Ένα τυπικό σνακ είναι το λουκάνικο Currywurst, το οποίο είναι πικάντικό εξαιτίας της σάλτσας ντομάτας με κάρυ και πωλείται σε διάφορα σημεία στη πόλη. Το δοκίμασα και ήταν πάρα πολύ νόστιμο -ιδανικό για το τόσο κρύο που είχε και τόσο καυτερό όσο έπρεπε.
Πολλοί μετανάστες έχουν ανοίξει εστιατόρια με τη δική τους κουζίνα και αυτόματα τους προσφέρει πολλές επιλογές. Ως τουρίστρια κάθε φορά που πεινούσα ή ήθελα ένα σνακ έκανα πολύ ώρα να αποφασίσω ποια κουζίνα να επιλέξω: τούρκικο κεμπαμπ, σούσι, κινέζικες σούπες ή ένα κομμάτι πίτσα;

Πολύ ωραία πρόταση για φαγητό είναι στις κλασσικές μπυραρίες όπου εκεί βρίσκεις μπύρα σε πολλές παραλλαγές και γεύσεις. Στις μπυραρίες σερβίρουν ποικιλίες με λουκάνικα – πεντανόστιμα- καθώς και καλομαγειρεμένα γερμανικά πιάτα. Ενώ ήξερα ότι δεν τα πολυψήνουν τα κρέατα τους δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα, μου το έφερναν όπως ακριβώς το ζητούσα. Καλοψημένο. Για τις μπύρες δεν έχω άποψη διότι δεν πίνω -δοκίμασα μία με φρούτα και μου άρεσε αρκετά.

Αγορές στο Βερολίνο

Οι Βερολινέζοι προτιμούν τα πολυκαταστήματα. Όσα επισκέφτηκα είχαν αρκετούς πελάτες ενώ τα πιο μικρά μαγαζάκια παρέμεναν άδεια. Οι τιμές στα πολυκαταστήματα ήταν πιο ακριβές αλλά υπήρχαν και πιο οικονομικές προτάσεις. Το μεγαλύτερο πολυκατάστημα είναι το KaDeWe. Πολύ δημοφιλή είναι τα μαγαζιά που έχουν second- hand ρούχα και οι τιμές τους είναι προσιτές.

Έχεις ταξιδέψει στο Βερολίνο;