Στην Ορεινή Αρκαδία με 2 χρονών παιδί
Η Ορεινή Αρκαδία είναι ένας κλασσικός προορισμός για εμάς που ζούμε στην Αθήνα και θέλουμε να αποδράσουμε για Σαββατοκύριακο.
Τον Φεβρουάριο του 2020 -λίγες βδομάδες πριν ξεκινήσουν τα κρούσματα του covid-19 στην χώρα μας- αποφασίσαμε να ταξιδέψουμε στην ευρύτερη περιοχή της Γορτυνίας. Η αλήθεια είναι πως μέχρι τότε εγώ δεν είχα επισκεφτεί καθόλου την ορεινή Αρκαδία και ήταν η τέλεια επιλογή για κοντινό ταξίδι και με παιδί 2 χρονών.
Αρχικά κάνοντας μια έρευνα στη περιοχή απέφυγα τα πολύ γνωστά χωριουδάκια διότι θα είχαν πάρα πολύ κόσμο και όταν κάπου έχει πάρα πολύ τουρισμό συνήθως δεν μένεις ικανοποιημένος. Έτσι επιλέξαμε να μείνουμε στο χωριό Βαλτεσίνικο -έχω γράψει αναλυτικό άρθρο εδώ– και από εκεί να κάνουμε tour στα γύρω χωριά.
Ξεκινήσαμε απόγευμα Παρασκευής και φτάσαμε στο Βαλτεσίνικο μετά από 2,5 ώρες -το ταξίδι δεν ήταν καθόλου κουραστικό και δεν χρειάστηκε να κάνουμε καμία στάση με το παιδί. Αφήσαμε πράγματα στο ξενοδοχείο -μείναμε σε baby friendly- και πήγαμε κατευθείαν σε μια από τις ταβέρνες του χωριού για φαγητό. Όπως προανέφερε το συγκεκριμένο χωριό δεν είναι τουριστικό και αυτό σημαίνει πως πας στην ταβέρνα και τρως σχεδόν γρήγορα. Μετά το φαγητό επιστρέψαμε γρήγορα στο ξενοδοχείο για ξεκούραση.
Σάββατο πρωί ξυπνήσαμε νωρίς και απολαύσαμε με θέα το βουνό το πρωινό μας με τοπικά προϊόντα. Αφού κάναμε μια μικρή βόλτα στο χωριό να το δούμε μέρα ξεκινήσαμε για να δούμε την ευρύτερη περιοχή. Από το Βαλτεσίνικο πήραμε τη διαφρομή προς Μαγούλιανα και φτάσαμε στο Πυργάκι κι έπειτα προς Ελάτη για να φτάσουμε στην Στεμνίτσα. Λίγο μετά την Ελάτη υπάρχει πινακίδα προς Λιμποβίσι -το χωριό του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, το οποίο πλέον είναι εγκαταλελειμμένο. Υπάρχει προτομή του Κολοκοτρώνη στη πλατεία, ενώ δίπλα στο πατρικό του σπίτι του λειτουργεί μουσείο. Συνήθως τα Σαββατοκύριακα το έχουν ανοιχτό για τους επισκέπτες.
Μετά από μια φανταστική διαδρομή μέσα στο δάσος -κάναμε στάση και σε βρυσούλες για νερό- φτάσαμε στη Στεμνίτσα -μπορείς να διαβάσεις εδώ όλα τα tips. Από τα πιο όμορφα και γραφικά χωριά -μάλιστα είχε αρκετούς επισκέπτες και κίνηση μέσα στο χωριό. Επόμενη στάση η Δημητσάνα -μπορείς να διαβάσεις εδώ την εμπειρία μας. Στην πρωτεύουσα της Γορτυνίας αποφασίσαμε να μείνουμε για μεσημεριανό φαγητό. Εμείς τρώμε σχετικά νωρίς περίπου στις 13.00 και δεν βρίσκουμε πολύ κόσμο με αποτέλεσμα να τρώμε καλά και γρήγορα. Κάνοντας μια βόλτα στον πετρόχτιστο οικισμό θα δεις τα αρχοντικά, τα οποία έχουν αναστηλωθεί και κρατούν τη αρχιτεκτονική της Γορτυνίας.
Μια στάση στη Δημοτική Βιβλιοθήκη αξίζει το χρόνο σας, όπως και η επίσκεψη στο αρχοντικό του Γρηγορίου του Ε΄και στο δημοτικό σχολείο. Στην ευρύτερη περιοχή μια στάση στη Μονή Προδρόμου θα σε αποζημιώσει -το μοναστήρι βρίσκεται σε μοναδική τοποθεσία και η ιστορία του έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
Από τη Δημητσάνα μπορείς να πας μέχρι τον Λούσιο ποταμό -έχει να κάνεις και δραστηριότητες εμείς με 2 ετών παιδί ήταν πολύ δύσκολο, αλλά και να δεις μεταξύ άλλων τα χωριά Ζάτουνα, Παλαιοχώρι, Βλάγγος. Επίσης, μπορείς να συνεχίσεις για να πας στη λίμνη Δόξα.
Μετά το tour στην περιοχή επιστρέψαμε στη βάση μας για ξεκούραση. Γιατί στην ηλικία που ήταν ο Αναστάσης ακολουθείς το δικό του πρόγραμμα. Το απόγευμα περπατήσαμε πάλι στο χωριό -είναι ορεινό και έχει πάρα πολύ κρύο- και το βράδυ προτιμήσαμε να φάμε σε ταβερνάκι του χωριού και να μην απομακρυνθούμε γιατί ο δρόμος είχε στροφές, ήταν μέσα στο δάσος και εννοείται πως δεν είχε φώτα.
Την επόμενη μέρα, Κυριακή πρωί, απολαύσαμε πάλι το πρωινό μας, ετοιμάσαμε βαλίτσες και συνεχίσαμε το μικρό tour για να καταλήξουμε στην τουριστική Βυτίνα. Το παραδοσιακό χωριό το χειμώνα γίνεται πόλος έλξης -ακόμα και για μονοήμερες εκδρομές και η αλήθεια είναι πως δεν το ευχαριστιέσαι πάρα πολύ. Παντού υπήρχε ουρά από τον φούρνο μέχρι τα ταβερνάκια και τα τουριστικά μαγαζιά με τοπικά προϊόντα. Τα τελευταία τα τίμησα και με το παραπάνω καθώς προμηθεύτηκα χειροποίητα ζυμαρικά, μέλι, βότανα και τσάι βουνού. Σημαντικότερα αξιοθέατα στη Βυτίνα είναι ο Ι. Ναός του Αγίου Τρύφωνα που βρίσκεται στη πλατεία και οικοδομήθηκε το 1846 με κύριο υλικό μαύρο μάρμαρο από τη γύρω περιοχή, οι δύο παραδοσιακοί ξυλόφουρνοι που βρίσκονται κοντά στη κεντρική πλατεία καθώς και το Λαογραφικό Μουσείο ενώ αξίζει και μια επίσκεψη στην αξιόλογη βιβλιοθήκη με έγγραφα και βιβλία από τον 17ο αιώνα.
Αυτό που χαρίζει στη πόλη την ιδιαίτερη ομορφιά είναι ο δενδροσκέπαστος δρόμος που ξεκινά σχεδόν από την πλατεία και καταλήγει στον εθνικό δρόμο Τριπόλεως Βυτίνας. Αν σου αρέσει το σκι πολύ κοντά βρίσκεται το Χιονοδρομικό Κέντρο Μαινάλου.
Extra tips
- Η Ορεινή Αρκαδία είναι ένας τόπος που μπορείς να πας με μικρό παιδί και να περάσετε πολύ καλά. Έχει χωριουδάκια γραφικά, τα οποία έχουν κούνιες για τα παιδιά. Μπορείς να απολαύσεις βόλτες και ωραία τοπία.
- Τον χειμώνα έχει αρκετό κρύο και έχω γράψει εδώ tips για ορεινό ταξίδι με μικρό παιδί.
- Από την άλλη στις περισσότερες ταβέρνες δεν θα βρεις εύκολα παιδικό καθισματάκι για φαγητό.
- Εμείς μείναμε ευχαριστημένοι που επιλέξαμε μη τουριστικό χωριό για τη διαμονή μας. Και οι τιμές ήταν πολύ καλύτερες. Κάνοντας μια έρευνα τα λεφτά που δώσαμε για 2 διανυκτερεύσεις στο Βαλτεσίνικο ήταν η μια βραδιά σε Βυτίνα/ Δημητσάνα.
- Οι τιμές στις ταβέρνες είναι νορμάλ και για όλα τα βαλάντια. Πάντα υπάρχει η επιλογή του σουβλατζίδικου, αν θέλεις κάτι πιο οικονομικό. Αν πας για φαγητό ώρες αιχμής δεν ξέρω αν καταφέρεις να φας καλά. Από φαγητό θα σου πρότεινα να δοκιμάσεις πιάτα με κυνήγι -αγριογούρουνο ή ελάφι. Αν θέλεις πιο οικονομικό η ιδανική επιλογή είναι λουκάνικο αγριογούρουνου.
- Η Βυτίνα φημίζεται για το μέλι -από κωνοφόρα δέντρα- και σου προτείνω να πάρεις μαζί σου φεύγοντας.