Η ώρα είναι 8 το πρωί. Υπό άλλες συνθήκες το ερώτημα “Πώς είναι να εργάζεσαι από το σπίτι με μικρό παιδί” δεν θα με είχε απασχολήσει. Ή θα είχα καταλήξει πως είναι αδύνατον να τα συνδυάσεις.

Κι όμως, έφτασε αυτή η μαγική στιγμή που εργασία από το σπίτι και μεγάλωμα μικρού παιδιού πάνε μαζί. Όχι απλά μαζί είναι η καθημερινότητα σου.

Η ώρα είναι 8 και 10 κι εγώ φτιάχνω γρήγορα μια κούπα γαλλικό καφέ για να ανοίξω τον υπολογιστή μου. Το κανονικό μου πρωινό με φρέσκο χυμό πορτοκάλι και μια φέτα ψωμί με μαρμελάδα φράουλα το έχω πάρει από τις 6 το πρωί που ξεκινάει η ημέρα μου. Έχω σχεδόν μια ώρα μπροστά μου να ρίξω μια ματιά στην επικαιρότητα, να δω τα e-mails μου και να ξεκινήσω το γράψιμο ή να διαμορφώσω το πρόγραμμα της βδομάδας.

Είμαι τόσο συγκεντρωμένη σε όλα αυτά μέχρι την ώρα που ο μικρός μου ξυπνάει και θέλει τη μαμά του γιατί έχει την πολυτέλεια να την βλέπει στο σπίτι 24 ώρες το 24ωρο. Κάνω ένα μικρό break για να του ετοιμάσω πρωινό.

Το θετικό με τη δουλειά μου είναι πως όλες οι επικοινωνίες ξεκινάνε μετά τις 11.00 το πρωί οπότε έχω χρόνο να ασχοληθώ με τον Αναστάση και να ρίχνω κάποιες κλεφτές ματιές είτε στην επικαιρότητα είτε στο e-mail.

Εργασία και παιχνίδι μπλέκονται με ένα μοναδικό τρόπο. Ενδιάμεσα, ο μικρός θέλει να ζωγραφίσει οπότε έχω χρόνο ώστε να ασχοληθώ με το γράψιμο ή να κάνω τηλεσύσκεψη. Εντάξει, το να εμφανιστεί κι ο ίδιος στο τηλεραντεβού είναι λογικό και κατανοητό όταν εργάζεσαι από το σπίτι με ένα μικρό παιδί.

Το φαγητό πρέπει να μπει στη φωτιά, ο μικρός να φάει τα φρούτα του και εγώ να έχω έμπνευση. Όλα μαζί. Σ΄αυτό το σημείο μάντεψε τι γίνεται: η έμπνευση μπορεί να περιμένει. Προηγείται το φαγητό για να έχεις να δώσεις μεσημεριανό στην οικογένεια και τα φρούτα του παιδιού. Ευτυχώς τρώει εντελώς μόνος του κι έτσι ας επαναφέρουμε την έμπνευση (αν δεν υπάρχει πρέπει γρήγορα κάτι να κάνεις δεν έχει τόσο πολύ χρόνο).

Όσοι έχουν παιδιά το καταλαβαίνουν απόλυτα, όσοι δεν έχουν τους είναι δύσκολο να καταλάβουν όλους αυτούς τους διαφορετικούς κι απαιτητικούς ρόλους που καλείσε να έχεις σε μόνο ένα 24ωρο.

Ο επόμενος χρόνος με ηρεμία που έχεις για να γράψεις είναι όταν το παιδί κοιμηθεί για μεσημέρι. Έχω σκεφτεί πολλές φορές “δεν πειράζει θα φάω σε λίγο” για να προλάβω να ολοκληρώσω με κάποια άρθρα ή projects με συγκεκριμένο deadline.

Τώρα που το σκέφτομαι αυτή η πίεση χρόνου μπορεί να γίνει κι αποδοτική. Γιατί συγκεντρώνεσαι περισσότερο στην εργασία του ώστε όταν ξυπνήσει ο μικρός σου να είσαι free να απολαύσεις το παιχνίδι. Φυσικά θα υπάρχουν μέρες που τα απογεύματα πρέπει να συνδυάσεις εργασία και μητρότητα, αλλά μέχρι τότε έχει έρθει κι ο μπαμπάς στο σπίτι και ξεκινάνε οι δικές τους δραστηριότητες.

Ως επίλογο θα σου πω με το χέρι στην καρδιά πως είναι λίγο πολύπλοκο να εργάζεσαι από το σπίτι με ένα παιδί 3 ετών, αλλά έχει και τα θετικά του. Κι αν κάποτε αυτό το φοβόμουν τώρα δεν θέλω να το αλλάξω με τίποτα.