Ένα (μακρινό)καλοκαίρι με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στη Σαντορίνη
Ιούλιος 1993, Σαντορίνη.
Ήταν μια συνηθισμένη ημέρα, στην καρδιά του καλοκαιριού, σ’ ένα από τα ωραιότερα resort της Σαντορίνης, το Vedema. Για μένα ήταν μια φανταστική ημέρα γιατί σαν μικρό κοριτσάκι θα έβλεπα ξανά την Αλίκη Βουγιουκλάκη -όχι σε θεατρική παράσταση, αλλά στις διακοπές μας.
Είχα το προνόμιο, εκείνα τα χρόνια, ο μπαμπάς μου να έχει γραφείο και στη Σαντορίνη οπότε τα καλοκαίρια μας τα περνούσαμε στο νησί. Κάθε χρόνο τον Ιούλιο, ο ιδιοκτήτης του Vedema, έκανε πάρτι και πάντα εκείνη την περίοδο έβλεπα την αγαπημένη μου Αλίκη. Ήρεμη, χαρούμενη να απολαμβάνει ξέχνοιαστη τις καλοκαιρινές της διακοπές, μαζί με τον τότε σύντροφο της, Κώστα Σπυρόπουλο και τη Νόρα Βαλσάμη με τον σύζυγος της, Ερρίκο Ανδρέου.
Δεν θα σταθώ στις καλοκαιρινές διακοπές -εξάλλου αυτά είναι προσωπικά δεδομένα κι παρόλο που έβλεπα από κοντά στιγμές της ιδιωτικής της ζωής δεν έχω σκοπό να τη βγάλω παρά έξω.
Θα σου περιγράψω εκείνο το βράδυ που έχω τραβήξει τη φωτογραφία. Στο prive party είχε πάρα πολύ κόσμο, όμως όταν ήρθε η Αλίκη όλα τα βλέματα ξανά είχαν πέσει πάνω της. Κι εκείνη έλαμπε από ομορφιά. Απολάμβανε πολύ την αγάπη του κόσμου. Ντυμένη στα λευκά με ένα πολύχρωμο μαντήλι δεν ήξερες ποια από τις νεανικές ηρωίδες της ήταν: η “Πετροβασίλη” ή “Παπασταύρου”. Γιατί αυτή την ανέμελη μαθήτρια την κουβαλούσε μαζί της -τουλάχιστον την περίοδο των καλοκαιρινών της διακοπών.
Όσες φορές και να την είχα δει ποτέ μου δεν τη χόρταινα. Εδώ να σου πω πως δεν ήμουν ένα κοριτσάκι που είχα εμμονές με καλλιτέχνες. Δεν είχα αφίσες τραγουδιστών στο δωμάτιο μου, δεν πήγαινα ποτέ στα καμαρίνια για αυτόγραφο. Θυμάμαι μου είχε εξηγήσει ο μπαμπάς μου, μετά από κάποια θεατρική παράσταση που είχαμε δει, πως κι αυτοί κάνουν ένα επάγγελμα όπως όλος ο κόσμος -μόνο που λόγω της δουλειάς τους έχουν μια περισσότερη προβολή. Έτσι, ποτέ δεν είδα κάποιους αναγνωρίσιμους ως κάτι παραπάνω.
Η Αλίκη ήταν κάτι άλλο. Περνούσε στο χώρο και παρόλο που ήταν μικροκαμωμένη δεν γινόταν να μην θαμπωθείς από τη λάμψη της. Εκείνο το βράδυ που τράβηξα τη φωτογραφία είχε κέφια. Μιλούσε με τον κόσμο, απολάμβανε τη συντροφιά της Νόρας Βαλσάμη -κι εκείνη ήταν τόσο όμορφη- και δε δίστασε να χορέψει σαν κοριτσάκι, με την ψυχή της.
Να σου πω πως δεν ήταν καθόλου εύκολο να βγάλεις την Αλίκη Βουγιουκλάκη φωτογραφία σε προσωπικές της στιγμές. Είχε μαζί τον φωτογραφό της και μόνο εκείνος επιτρεπόταν να τη βγάλει φωτογραφία. Το έμαθα μετά το πρώτο κλικ -για καλή μου τύχη κατάφερα αυτή κι άλλες φωτογραφίες να μην σβηστούν.
Αυτή η φωτογραφία πάντα θα μου θυμίζει το καλοκαίρι στη Σαντορίνη. Ήταν Ιούλιος του 1993… Αυτό το λαμπερό πλάσμα που κατάφερα να γίνει “Εθνική σταρ” δεν ήξερε τότε πως η αντίστροφη μέτρηση είχε ξεκινήσει.
Ήταν Ιούλιος του 1996 όταν η Αλίκη έφυγε για τη γειτονιά των αγγέλων…Σήμερα συμπληρώνονται 24 χρόνια και πάλι η σκέψη μου γύρισε σ΄εκείνον τον Ιούλιο στη Σαντορίνη. Τότε που όλα ήταν αλλιώς…