Η σκανδιναβική φιλοσοφία ζωής μου είναι γνώριμη και οικεία. Η (μισή) οικογένεια μου ζει μόνιμα στην Σουηδία και εγώ από μικρή ταξιδεύω ως εκεί άλλωτε μικρό κι άλλωτε για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Διάβασε εδώ ποια βιβλία αξίζει να διαβάσουν οι γονείς.

Όταν διάβασα το βιβλίο της Jessica Joelle Alexander “Γιατί οι Δανοί μεγαλώνουν τα πιο ευτυχισμένα παιδιά στον κόσμο”, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα ενθουσιάστηκα με όσα έγραφε η συγγραφέας και κράτησα πολλές επιπλέον σημειώσεις.

Πλέον η ίδια συγγραφέας έχει βγάλει νέο βιβλίο “Πως οι Δανοί εκπαιδεύουν τα πιο ευτυχισμένα παιδιά στο σχολείο και στην οικογένεια” και έχω κρατήσει 10 πράγματα που εφαρμόζω στο δικό μου παιδί ή θα το κάνω στο μέλλον.

Πριν ξεκινήσω να μοιραστώ μαζί σου τα θετικά της δανέζικης κουλτούρας να σε ενημερώσω πως η συγγαρφέας είναι Αμερικανίδα, παντρεύτηκε Δανό και μετά από κάποια χρόνια μετακόμισαν στη χώρα του άντρα της όπου γνώρισε καλύτερα το δανέζικο τρόπο ζωής.

Δεν λέω συνέχεια “Όχι” στο παιδί μου. Γιατί θα μεγαλώσω ένα παιδί με πολλούς φόβους και ο φόβος δεν είναι έμφυτος στα παιδιά. Οπότε ας τα ενθαρρύνουμε για να μην τα κρατάνε πίσω οι φόβοι όταν γίνουν ενήλικες.

Ο τρόπος που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας επηρεάζει σημαντικά το βαθμό της ενσυναίσθησης τους. Ούτε κάνουμε όλα τα χατήρια στα παιδιά. Και φυσικά δεν τα γεμίζουμε υλικά αγαθά για να δείξουμε την αγάπη μας. Όπως γράφει η συγγραφέας “Οι γονείς που κάνουν όλα τα χατήρια, κακομαθαίνονταςτα παιδιά με προνόμια και υλικά αγαθά και ενθαρρύνοντας τις συγκεκριμένες συμπεριφορές, δεν επηρεάζουν μόνον την ενσυναίσθηση του παιδιού, αλλά το εκθέτουν και στον κίνδυνο να γίνει νάρκησσος”.

Ζητάμε από το παιδί μας να μας περιγράψει πως νιώθει για μια κατάσταση μέσα από το σώμα του. Οι Δανοί εκπαιδευτικοί ρωτάνε “Αυτό σου προκαλεί ανακάτεμα στο στομάχι, πόνο στη μέση ή σφίξιμο στο σαγόνι;”. Προσωπικά, πολλές φορές ρωτάω τον Αναστάση 3,5 ετών να μου πει όταν έχει γίνει κάτι αν έχει νιώσει κάτι στο σώμα του. Την πρώτη φορά που τον ρώτησα πίστευα πως δεν θα καταλάβει την ερώτηση μου, αλλά αμέσως διαπίστωσα πόσο εξοικειωμένος ήταν με τη λειτουργία του σώματος του. Μάλιστα, μου είπε πως όταν κάτι τον στεναχωρεί κάτι κουνιέται εδώ (και μου έδειξε την κοιλίτσα του).

Αυθεντικότητα. Η συγγραφέας τονίζει πως όταν οι συγγενείς του άντρας της έστελναν βιβλία στην 4χρονη τότε κόρη της, τα οποία μιλούσαν για το διαζύγιο, τις κλοπές, το θάνατο, τη θλίψη και το σεξ σοκαριζόταν. Αργότερα κατάλαβε πως τα παιδιά μαθαίνουν να είναι αυθεντικά και να μην τους κρύβουν όλα όσα θα συναντήσουν στη πορεία της ζωής τους. Με άλλα λόγια, στη Δανία λένε τα πράγματα με το όνομα τους. Όταν χρειάστηκε να μιλήσω στον γιο μου για την απώλεια του παππού του δεν κρύφτηκα. Προσπάθησα να του εξηγήσω τι έχει γίνει χωρίς να ωραιοποιώ καταστάσεις τύπου “εκεί που είναι στον ουρανό περνάει καλύτερα”. Για τους Δανούς είναι ξεκάθαρο πως ο θάνατος είναι μέρος της ζωής και πρέπει να το γνωρίζουν από μικρά τα παιδιά.

Να ενθαρρύνουμε τα παιδιά ακόμα και όταν αποτυγχάνουν. Μάλιστα, στη Δανία η αποτυγχία αποτελεί μέρος του εκπαιδευτικού συστήματος. Με άλλα λόγια δεν είναι κακό να αποτύχεις. Κι αυτό είναι μέρος της ζωής, ούτε φυσικά να ντραπείς για μια αποτυχία. Πρέπει οι γονείς να αναθεωρήσουν το τι είναι αποτυχία, να ανταμείψουν το παιδί για την προσπάθεια του.

Πολύ παιχνίδι. Μέσα από το παιχνίδι τα παιδιά ανακαλύπτουν τα όρια τους, μαθαίνουν να εφευρίσκουν πράγματα, να είναι δημιουργικά. Μάλιστα, στη Δανία τα παιδιά ξεκινάνε το σχολείο 7 ετών και στο νηπιαγωγείο απολαμβάνουν παιχνίδι και μόνο.

Χρόνος με την οικογένεια. Το γνωστό πλέον χούγκα έχει γίνει τρόπο ζωής και άλλων πολιτισμών. Οι Δανοί βρίσκουν χρόνο να περνούν με τα αγαπημένα τους πρόσωπα, να φτιάχνουν ένα όμορφο περιβάλλον για να απολαύσουν τη ζεστή σοκολάτα ή το φαγητό τους. Και φυσικά όταν φτιαχτεί η ιδανική ατμόσφαιρα για το χούγκα οι οθόνες είναι κλειστές και όλοι μαζί απολαμβάνουν τη συγκεκριμένη στιγμή.