Σε λίγες μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος, από εκείνον τον Μάρτη, όπου η ζωή μας μπήκε σε παύση. Έχουμε γίνει όλοι άψογοι στο να τα κάνουμε όλα μέσα από το διαδίκτυο. Ακόμα και να βλέπουμε θέατρο. Μα, γίνεται θέατρο χωρίς το κοινό να είναι παρόν; Ναι, είδαμε πως γίνεται. Σίγουρα δεν είναι το ίδιο. Και προσωπικά δεν θέλω να είναι το ίδιο.

Με το χέρι στην καρδιά προσπάθησα να δω θεατρική παράσταση online. Δυστυχώς, έχω ξεχάσει ποια ήταν η τελευταία παράσταση που είδα κανονικά. Όταν λέω κανονικά εννοώ με τη δική μου μικρή ιεροτελεστία: να επιλέξω παράσταση, να ετοιμαστώ με χαρά, να πάω νωρίτερα με το θεατρικό μου ταίρι Μιχάλη Βαμβακά να τσιμπήσουμε κάτι ή να πιούμε μια ζεστή σοκολάτα στο Centrale -το κλασσικό μας στέκι πριν το θέατρο- και μετά να πάμε να απολαύσουμε την παράσταση. Αν είναι ωραία και μας έχει κερδίσει θα πούμε στο διάλειμμα τις εντυπώσεις μας -γιατί δεν θέλουμε να χάσουμε λεπτό από το έργο και τις ερμηνείες των ηθοποιών. Αν η παράσταση δεν μας έχει πάρει μαζί της θα κάνουμε κάποιο σχόλιο στα κλεφτά -μην ενοχλήσουμε τους διπλανούς μας. Αλλά θα συνεχίσουμε να τη βλέπουμε γιατί κάτι θα πάρουμε.

Δώδεκα μήνες, αυτή η ιεροτελεστία έχει βγει εντελώς από την ζωή μου. Έχω χαρεί πολύ που οι παραγωγοί ανεβάζουν online τα έργα τους και μπορεί ο καθένας σε κάθε μέρος του πλανήτη να τα παρακολουθήσει. Και στεναχωρήθηκα πάρα πολύ για μια συγκεκριμένη παράσταση που παίχτησε σε live streaming και δεν κατάφερα να τη δω από την άνεση του σπιτιού μου, με ένα μόνο κλικ.

Το θέατρο, όμως, είναι κάτι παραπάνω από αυτό που θα πάρεις βλέποντας το μέσα από μια οθόνη. Πολύ απλά γιατί δεν είναι ίδιο το συναίσθημα. Γιατί χρειαζόμαστε την επαφή με τους δημιουργούς, χρειαζόμαστε τα λόγια από μεγάλα κείμενα, χρειαζόμαστε τον πολιτισμό για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.

Ζω δώδεκα μήνες με κλειστούς τους ορίζοντες μου. Γιατί η Τέχνη σου ανοίγει το μυαλό. Ξέρετε πόσες φορές είχα κάποιο προσωπικό ή επαγγελματικό θέμα και διάλεγα τυχαία μια παράσταση να δω για να πάρω κάποιο μήνυμα; Μπορεί σε κάποιους να φανεί περίεργο, ακόμα και ανόητο. Δεν είναι. Έχω πάρει πολλές απαντήσεις μέσα από λόγια ηρώων. Έχω πάρει πολλά μέσα από εξαιρετικές ερμηνείες. Κι έχω αφήσει πίσω μου μια κουραστική και απαιτητική ημέρα βλέποντας μπαλέτο στο Μέγαρο Μουσικής.

Μια από τις δραστηριότητες που απολαμβάνω με τον γιο μου είναι οι παιδικές παραστάσεις – ο Αναστάσης βλέπει θέατρο από 6 μηνών. Φέτος, θα έμπαιναν στο πρόγραμμα μας και οι επισκέψεις σε μουσεία. Δυστυχώς, είναι κλεισμένος μέσα στο σπίτι και ο μόνος πολιτισμός που μπορώ να του προσφέρω είναι η ανάγνωση βιβλίων. Πάλι καλά!

Εύχομαι σύντομα οι χώροι του πολιτισμού να ανοίξουν και να τους αγκαλιάσουμε με αγάπη, όπως τους αξίζει!

Ps Γράφοντας το άρθρο δεν ήθελα να συμπεριλάβω τις εξελίξεις που έχουν γίνει στο θεατρικό κόσμο. Την άποψη μου την έχω γράψει εδώ. Γνωρίζοντας πράγματα από μέσα είμαι χαρούμενη που επιτέλους έγινε το ξεκαρτάρισμα. Γιατί όταν τα φώτα ανάψουν πάνω στο σανίδι έχετε να δείτε αξιόλογους ηθοποιούς, ενώ από πίσω υπάρχουν εξαιρετικοί συντελεστές. Δώστε το χρόνο σας να γνωρίσετε ταλαντούχους ανθρώπους που αγαπούν και σέβονται την τέχνη τους.