Η Νάπολι, η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ιταλίας, είναι από τα πιο αγαπημένα μου μέρη στην Ευρώπη. Η αλήθεια είναι πως έχω ζήσει δύο πολύ όμορφα χρόνια, έχω γνωρίσει την κουλτούρα τους, έχω γυρίσει όλο τον ιταλικό νότο (και όλη την Ιταλία).

Εμείς οι Έλληνες έχουμε πολλές ομοιότητες με τους εκρηκτικούς Ναπολιτάνους και μόλις βρεθείς στο νότο θα νιώσεις αμέσως μια περίεργη οικειότητα

Μια έκπληξη για μένα ήταν η πρώτη χρονιά που άλλαξα χρόνο στη Νάπολι. Είχα ακούσει πως η αλλαγή του χρόνου είναι μια γιορτή στη πόλη, αλλά αυτό που έζησα πραγματικά δεν μπορούσα να το φανταστώ.

Εκείνη τη χρονιά είχαμε μείνει στο σπίτι για φαγητό, όπου θα αλλάζαμε το χρόνο. Ακριβώς τα μεσάνυχτα, με την αλλαγή του χρόνου η νύχτα κυριολεκτικά έγινε ημέρα. Τα πυρορεχνήματα έδιναν και έπαιρνα, ενώ τα σχέδια που δημιουργούνταν στον ουρανό δεν σε άφησαν να πάρεις τα μάτια σου από ψηλά. Μάλιστα, τα πυροτεχνήματα κρατάνε παραπάνω από μισή ώρα και ναι, αυτό το θέαμα δε χορταίνεις να το βλέπεις.

Οι Ναπολιτάνοι γιορτάζουν τη παραμονή Χριστουγέννων -η δική τους εορταστική περίοδος ξεκινάει στις 8/12 με την Ιμακολάτα. Στα σπίτια τους ετοιμάζουν τις φάτνες με φιγούρες, της Μαρίας, του βοδιού και του γαϊδαριού, των Τριών Μάγων και του Ιησού μέσα στη φάτνη. Μάλιστα, ο δήμαρχος της πόλης καταθέτει στεφάνι στη Γκούλια ντελ Ιμακολάντα (μια γιγάντια διακοσμημένη μαρμάρινη στήλη ως σύμβολο αφοσίωσης στην Παρθένο Μαρία. Την παραμονή των Χριστουγέννων τρώνε όλοι μαζί οικογενειακά, αλλάζουν δώρα και μετά πηγαίνουν στη νυχτερινή λειτουργία.

Λίγες ώρες πριν την Πρωτοχρονιά στους πάγκους θα βρεις πυροτεχνήματα και οι μουσικοί παίζουν γκάιντα στη πόλη. Η Πρωτοχρονιά γιορτάζεται με άπειρα πυροτεχνήματα. Κάθε χρόνο η γιορτή λαμβάνει μέρος στη Πιάτσα ντελ Πλεμπίσιτο.