Παράταση παραστάσεων για “Το Δάνειο” και “Το Υπέροχο μου διαζύγιο”
Η καρδιά της θεατρικής Αθήνας χτυπά, αυτό το ιδιαίτερο για την τέχνη καλοκαίρι, στον κήπο του θεάτρου «Χυτήριο» με δύο παραστάσεις που γνωρίζουν τεράστια ανταπόκριση από το κοινό.
«Το δάνειο» του Τζόρντι Γκαλθεράν σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά, με τον Σωτήρη Χατζάκη και τον Δημήτρη Μυλωνά κάθε Δευτέρα και Τρίτη και «Το υπέροχό μου διαζύγιο» της Τζεραλντίν Άρον σε σκηνοθεσία Δημήτρη
Μυλωνά, με την Αλεξάνδρα Παλαιολόγου κάθε Τετάρτη και Πέμπτη.
«ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ»
(Κάθε Δευτέρα και Τρίτη)
«Θα σας το πω απλά: αν δεν μου δώσετε το δάνειο, θα πηδήξω τη γυναίκα σας.»
Στους δύο ήρωες του έργου απολαμβάνουμε τον Σωτήρη Χατζάκη και τον Δημήτρη Μυλωνά που υπογράφει και τη σκηνοθεσία. Δύο καλλιτέχνες με σημαντική διαδρομή στο χώρο της υποκριτικής και της σκηνοθεσίας οι οποίοι
συναντιούνται επί σκηνής σε ένα ρεσιτάλ ερμηνείας που συναρπάζει.
Υπόθεση:
Ο Αντόνιο επιθυμεί διακαώς να λάβει ένα τραπεζικό δάνειο όμως ως μοναδική εγγύηση έχει να επιδείξει… το λόγο της τιμής του. Μπροστά στην επίμονη άρνηση του διευθυντή της τράπεζας να εγκρίνει το πολυπόθητο δάνειο, ο επίδοξος αιτών απειλεί τον τραπεζίτη ότι θα «αποπλανήσει» τη γυναίκα του αξιοποιώντας την
ακαταμάχητη έλξη που ασκεί στο γυναικείο φύλο. Ο Αντόνιο, ένας ήρωας της καθημερινότητας, κουβαλάει στην πλάτη του όλη την απελπισία της οικονομικής κρίσης. Μη διαθέτοντας κανένα άλλο μέσο πειθούς και αξιοπιστίας αποφασίζει να τα παίξει όλα για όλα και να μπλοφάρει. Κι ενώ ο τεχνοκράτης και συγκροτημένος τραπεζίτης αρχικά τον υποτιμά, σταδιακά παρασύρεται σε ένα ξεκαρδιστικό “man to man” παιχνίδι δίχως πραγματικό νικητή.
Ξέφρενος ρυθμός, διασκεδαστικές ατάκες, ανατροπές συνθέτουν μια απολαυστική κι επίκαιρη όσο ποτέ κωμωδία που εμπνέεται από το υπαρξιακό αδιέξοδο που γεννά η σύγχρονη χρηματοπιστωτική κρίση ενώ με τρόπο καυστικό κλείνει το μάτι στην «ευρηματικότητα» του ανθρώπου απέναντι στο επείγον της επιβίωσης.
Παίζουν: Σωτήρης Χατζάκης, Δημήτρης Μυλωνάς
Το Υπέροχο μου Διαζύγιο
(Κάθε Τετάρτη-Πέμπτη)
«H ζωή μιας γυναίκας είναι κάτι σαν γεύμα. Ο άντρας είναι κάτι σαν επιδόρπιο. Καλό είναι να φας και το επιδόρπιο, αλλά μη ξεχνάτε, όλα τα δυσάρεστα, π.χ. χοληστερίνη, πάχος, ζάχαρο και εν τέλει τύφλωση,
προκαλούνται συνήθως όχι από το φαΐ, αλλά από τα επιδόρπια»
Υπόθεση:
Η Άντζελα, μια γυναίκα γύρω στα πενήντα και μητέρα μιας έφηβης κόρης, δέχεται αίτηση διαζυγίου από τον σύζυγό της ο οποίος προτιμά την αγκαλιά νεότερων γυναικών. Εκτεθειμένη στη μοναξιά που δεν είναι δική της επιλογή και με την κρίση της ηλικίας να της χτυπά την πόρτα, η Άντζελα ξεκινά ένα ταξίδι αυτογνωσίας σε μια προσπάθεια να βρει το βηματισμό της μέσα στο αναπάντεχο κενό της ζωής της.
Ένας απολαυστικός μονόλογος που κινείται από το δάκρυ στο γέλιο και φωτίζει με ειλικρίνεια όλες εκείνες τις κωμικές, τρυφερές, γλυκόπικρες και δραματικές ψυχολογικές μεταπτώσεις μιας καθημερινής ηρωίδας, μιας γυναίκας σαν κι εμάς που δεν σταματά να διεκδικεί το δικαίωμα στο όνειρο και την ευτυχία.
Ερμηνεύει η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου.