Πριν λίγες ημέρες άνοιξα την τηλεόραση μετά από πάρα μα πάρα πολύ καιρό (μεταφράζεται σε μήνες). Και την (ξανά) έκλεισα πριν καν συμπληρωθούν δύο λεπτά. Το σύντομο zapping με είχε πείσει πως θα έχανα από τον πολύτιμο χρόνο μου.

Κι αναρωτιέμαι τι να δεις πλέον στην τηλεόραση; Οι ενημερωτικές εκπομπές με τους ίδιους καλεσμένους να τσακώνονται μεταξύ τους και στις ψυχαγωγικές να ζει και να βασιλεύει η κλειδαρότρυπα το 2020. Αρκετά ξεπερασμένο σε ένα κόσμο που αλλάζει, αλλά αυτοί που βρίσκονται στις θέσεις κλειδιά δεν το έχουν πάρει χαμπάρι.

Η τηλεόραση σίγουρα δεν απευθύνεται στην νεολαία και σε ανθρώπους που έχουν υιοθετήσει ένα ποιοτικό τρόπο ζωής. Η φιλοσοφία της έχει μείνει στάσιμη και δεν έχει να προσφέρει κάτι που θα σε γεμίσει δημιουργικά το χρόνο σου.

Εδώ να σου αναφέρω πως έχω δουλέψει πίσω από τις κάμερες και ποτέ δεν θέλησα να βγω μπροστά γιατί οι προτάσεις που είχα ήταν για πάνελ. Δηλαδή να κάθομαι να σχολιάζω πρόσωπα και καταστάσεις που δεν με αφορούν. Και αναρωτιέμαι γιατί να με αγορούν; Γιατί να αφορούν τον κόσμο τι κάνει ο καθένας στη προσωπική του ζωή;

Παλαιότερα ως έφηβη έβλεπα σειρές: “Ταύρος με Τοξότη”, “Δύο Ξένοι”, “Πρόβα Νυφικού”, “Λόγω Τιμής”. Μέχρι εκεί. Ευτυχώς είχα πάντα μια ενδιαφέρουσα ζωή και δεν έμπαινα στη διαδικασία να ανοίξω την τηλεόραση για να γεμίσω το χρόνο μου. Είμαι πολύ υπέρ να δεις ταινίες και σειρές, αλλά πλέον με το streaming δεν υπάρχει λόγος να περιμένω να δω μια ταινία στην τηλεόραση.

Δεν είμαι αντίθετη στην ωραία τηλεόραση. Είμαι αντίθετη στην τηλεόραση με τα κίτρινα θέματα, τις εκπομπές που πατάνε πάνω στον ανθρώπινο πόνο, στα τηλε-δικαστήρια και στους τηλε-τσακωμούς. Γιατί όπως σου είπα κι παραπάνω δεν έχουν να μου δώσουν κάτι. Δεν με κάνουν καλύτερη και δεν με εξελίσσει.

Εδώ να σου πω πως τη φετινή σεζόν τα δελτία τύπου που πήρα για τις σειρές “Οι Άγριες Μέλισσες” και το “Έρωτας Μετά” μου κέντροσαν το ενδιαφέρον και μπήκα στα sites των καναλιών για να τα δω. Κάποια βράδια έχω παρακολουθήσει online τις δύο σειρές που ελπίζω κάποια στιγμή να καταφέρω να ολοκληρώσω.

Αντί να ανοίξεις την τηλεόραση μπορείς να διαβάσεις ένα βιβλίο, να περπατήσεις, να αθληθείς, να ασχοληθείς με τον εαυτό σου. Έχεις τόσες καλύτερες επιλογές και το πιο σημαντικό είναι πως όταν η τηλεόραση παραμένει κλειστή κερδίζεις πολύτιμο χρόνο.

Ως τηλεθεάτρια δεν έχει βρεθεί εκείνο το πρόγραμμα που θα μου κρατήσει το ενδιαφέρον -έχει να συμβεί από τότε που ο Νίκος Μάνεσης έκανε το “60 λεπτά Ελλάδα” και μάλιστα ξενυχτούσα για να το δω.

Μέχρι να μπούνε νέες βάσεις και πολύ δημιουργικότητα στην τηλεόραση και όχι εκπομπές με ρεπορτάζ και συνεντεύξεις με ανόητο περιεχόμενο εγώ θα την έχω κλειστή. Και τώρα που αναφέρθηκα στο περιεχόμενο αναρωτιέμαι για κάποιες ερωτήσεις παρουσιαστών: “Τι αισθητικές επεμβάσεις έχεις κάνει” ή “σε ποιο απίθανο μέρος έχεις κάνει σεξ” θεωρούν πως έσπασαν το κατεστημένο; Πόσο ξεπερασμένο κι αυτό το 2020!!!

Εύχομαι την νέα τηλεοπτική σεζόν να έχουμε μια καλύτερη τηλεόραση. Γιατί η εποχή έχει αλλάξει, όπως και οι ανάγκες μας. Όταν ο κόσμος ψάχνει να κάνει πράγματα για να γεμίσει την ψυχή του -ειδικά μετά το lockdown- η τηλεόραση δεν έχει να του προσφέρει κάτι.