Φαντάζομαι διαβάζοντας τον τίτλο του άρθρου αναρωτηθήκες “Μα καλά πως πέρασε 5 ημέρες χωρίς κινητό;“. Ίσως και να ανοίξες από περιέργεια το συγκεκριμένο άρθρο, καθώς οι περισσότεροι είστε εξαρτημένοι από το κινητό. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο πως ολόκληρη η ζωή μας είναι μέσα στο κινητό.

Τον περασμένο Μάιο έκανα ένα μεγάλο δώρο στον εαυτό μου. Ήθελα να παρακολουθήσω ένα σεμινάριο, εκτός Αθηνών, και να είμαι προσηλωμένη σ αυτό χωρίς να έχω το άγχος (όσο μπορούσα) για το τι γίνεται πίσω στην οικογένεια μου. Είμαι πολύ τυχερή που το αγόρι μου είναι ένας καταπληκτικός μπαμπάς κι έτσι αποφάσισα να τον αφήσω με το γιο μας.

Φτάνοντας στο ξενοδοχείο μου, στην Ερέτρια, έκλεισα το κινητό και πέρασα 5 ημέρες με τον εαυτό μου και το σεμινάριο. Η μόνη μου επαφή με τον έξω κόσμο ήταν το βραδινό τηλεφώνημα στην οικογένεια μου -από το σταθερό του ξενοδοχείου- για να δω πώς πέρασαν την ημέρα τους.

Αρχικά θα σου πω -για να μην νομίζεις πως ζω σε κάποιον άλλον πλανήτη- πως είχα πολύ άγχος να κλείσω το κινητό μου. “Αν συμβεί κάτι και δεν με βρίσκουν;”, “Αν γίνει κάτι στη δουλειά και δεν προλάβω;”, “Πώς θα ξυπνάω το πρωί χωρίς το ξυπνητήρι από το κινητό μου;”. Πολλές τέτοιες σκέψεις γύριζαν μέσα στο κεφάλι μου, αλλά αντιστάθηκα και δεν τις άφησα να μου χαλάσουν τα σχέδια μου.

Οι πρώτες ώρες χωρίς κινητό ήταν κάπως βασανιστικές. Και τώρα τι θα κάνω; Πώς θα μάθω τι γίνεται στον έξω κόσμο; Και με τα social media; Να χαζέψω λίγο για να περάσει (ανούσια) η ώρα μου. Πάλι δεν μπήκα στον πειρασμό να ανοίξω το κινητό μου. Αφού ήθελα πολύ να περάσω χρόνο με τον εαυτό μου και να δω κάνουμε καλή παρέα; Με αντέχω;;

Παρακολουθούσα κανονικά τα σεμινάρια μου, μιλούσα με τον κόσμο που συμμετείχε, απολάμβανα το πρωινό μου πριν ξεκινήσει το σεμινάριο και στα γεύματα έτρωγα με κάποιους γνωστούς μου. Υπήρχαν και το break, αλλά και το βράδυ που επέστρεφα στο δωμάτιο. Τελικά, το μεσημέρι πήγαινα καθόμουν στη θάλασσα -ήμουν τόσο τυχερή που το ξενοδοχείο βρισκόταν πάνω στη θάλασσα-, έκανα μπάνιο (ευτυχώς είχε ζέστη). Όσο για τα βράδια μόλις επέστρεφα μιλούσα γύρω στα 5 λεπτά με τους δικούς μου, έκανα ένα μπανάκι και μετά αν δεν έπεφτα ξερή για ύπνο διάβαζα ένα βιβλίο. Το πρωινό ξύπνημα αποδείχτηκε πολύ εύκολο γιατί ξυπνούσα λίγο νωρίτερα από την ώρα που έπρεπε οπότε απολάμβανα με την άνεση μου το καλύτερο γεύμα της ημέρας, το πρωινό. 

Για την ιστορία να σου πω πως αυτές τις 5 ημέρες χωρίς κινητό δεν έγινε τίποτα συγκλονιστικό. Κατά περίεργο τρόπο δεν είχα ένα σωρό κλήσεις, όπως συνέβαινε κανονικά, κάτι μηνύματα που μπορούσα να απαντήσω μόλις το άνοιξα. Μέχρι εκεί.

Η ζωή μου χωρίς κινητό κύλησε υπέροχα -μάλιστα στην επιστροφή για το σπίτι μου δεν ήθελα να το ανόιξω ήθελα λίγο ακόμα αυτή την ηρεμία.

Ξέρω πολύ καλά πως η λύση δεν είναι να κλείνεις το κινητό γιατί όντως κάποιες στιγμές είναι απαραίτητο, αλλά σίγουρα πρέπει να καταλάβεις γιατί το χρησιμοποιείς. Γιατί είσαι τόσο εξαρτημένος/η ; Γιατί να προτιμάς να χαζέψεις το instagram από το να κάνεις κάτι για τον εαυτό σου;

Από εκείνη τη στιγμή η σχέση μου με το κινητό ανεξαρτοποιήθηκε. Πλέον, δεν περνάμε τόσο χρόνο μαζί. Το αφήνω στο αθόρυβο, μία φορά τη βδομάδα το κλείνω -υπάρχει και το σταθερό.  Ούτε πρέπει να τσεκάρω συνεχώς το e-mail μου -μπορώ να απαντήσω και την επόμενη ημέρα όταν κάτι δεν είναι πραγματικά επείγον.

Θα σου πρότεινα να ξεκινήσεις να κλείνεις μία φορά τη βδομάδα το κινητό για να απολαύσεις τη πραγματική ζωή και να μην χάνεις χρόνο.

Θα το δοκιμάσεις;