“Τζότζο” η ταινία έκπληξη της χρονιάς βγήκε στους κινηματογράφους.

Η ταινία είναι υποψήφια για 6 βραβεία Όσκαρ (Καλύτερης Ταινίας, Β’ Γυναικείος ρόλος για τη Σκάρλετ Γιόχανσον, Διασκευασμένο Σενάριο για τον Τάικα Γουαϊτίτι, Μοντάζ για τον Τομ Ιγκλς, Καλλιτεχνική Διεύθυνση για τον Ρα Βίνσεντ και Κοστούμια για τη Μέιγιες Ρούμπεο) αλλά και για 6 βραβεία BAFTA.

Μεταξύ των πολλών διακρίσεων σε διεθνή φεστιβάλ, η ταινία κέρδισε το Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο και έχει επιλεγεί ως μία από τις δέκα καλύτερες ταινίες της χρονιάς από
το American Film Institute.

Η υπόθεση:

Ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης Τάικα Γουαϊτίτι (THOR: RAGNAROK, ΚΥΝΗΓΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ), φέρνει με τη μοναδική αίσθηση του χιούμορ και πάθους τηντελευταία του ταινία, ΤΖΟΤΖΟ, μία σάτιρα του Β’Παγκοσμίου Πολέμου με πρωταγωνιστή ένα μοναχικό αγόρι από τη Γερμανία (ο Ρόμαν Γκρίφιν Ντέιβις στο ρόλο του Τζότζο) του οποίου η ιδέα για τον κόσμο αντιστρέφεται, όταν ανακαλύπτειότι η διαζευγμένη μητέρα του (Σκάρλετ Γιόχανσον) κρύβει ένα νεαρό Εβραίο κορίτσι (Τόμασιν ΜακΚένζι) στη σοφίτα τους. Με μοναδική βοήθεια από τον χαζούλη φανταστικό του φίλο, Αδόλφο Χίτλερ (Τάικα Γουαϊτίτι) ο Τζότζο θα πρέπει να αντιμετωπίσει τον τυφλό φανατισμό του.

Η ταινία προσφέρει μια πανέξυπνη και βαθιά συγκλονιστική παιδική ματιά πάνω σεμια κοινωνία που έχει φτάσει στα πρόθυρα της τρέλας με την ανεκτικότητα. Λαμβάνοντας υπόψιν την εβραϊκή του καταγωγή και τις εμπειρίες του γύρω από την προκατάληψη, ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης Τάικα Γουαϊτίτι κάνειμια δυναμική δήλωση ενάντια στο μίσος με αυτήτην κατάμαυρη σάτιρα για τη ναζιστική κουλτούρα. Ο Γουαϊτίτι προσεγγίζει μια τρομακτική πλευρά της ιστορίας με απόλυτη σοβαρότητα και ευπρέπεια–αυτή ενός αγοριού που έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου για την απόλυτη αφοσίωσή του στονΧίτλερ, όπως γίνονταν σε πολλούς εκείνη την περίοδο.

Διατηρώντας μια ισορροπία, ο Γουαϊτίτι αναμειγνύει την οργή της σάτιρας με μια επίμονη αίσθηση ελπίδας, ταοποία μπορούν να νικήσουν τον τυφλόφανατισμό και το μίσος. Η ταινία βασίζεται στο μυθιστόρημα «CagingSkies»της Κριστίν Λέουνενς που εκδόθηκετο 2004.

Ενώ η ταινία είναι μια κωμική αλληγορία για το κόστος να αφήνεις κάθε είδους φανατισμό να επικρατεί είτε στο σπίτι σου είτε στο έθνος, ο Τζότζο βιώνει αυτό τοταξίδι ως μια πορεία προς την ενηλικίωση.  Βρίσκοντας το κουράγιο να διευρύνει το μυαλότου και τους ορίζοντές του, ανακαλύπτει τη δύναμη της αγάπης που ανοίγει νέα μονοπάτια. Ο Γουαϊτίτι λέει πως η ελπίδα του για την ταινία είναι ανέκαθεν μια απλή καιασταμάτητη αναστάτωση. Ήθελε να θέσει τη δική του ζώνη ασφάλειας όπως και τις αντιλήψεις για τις ιστορίες από την εποχή των Ναζί που είναι ξεπερασμένες, πόσο μάλλον αντιλήψεις που γίνονται μάθημα για τη σημερινή εποχή μιας και είναι τόσο κρίσιμες.

Με τον εθνικισμό, τον αντισημιτισμό και άλλες μορφές θρησκευτικής και ρατσιστικής ανεκτικότητας να παρουσιάζουν μεγάλη αύξηση, οι ανάγκες για τηνπροσοχή και ενημέρωση του κόσμου ήταν πολύ μεγάλες. «Ήξερα από την αρχή πως δενήθελα να κάνω ένα απλό δράμα για το μίσος και την προκατάληψη ακριβώς επειδή είμαστε πια συνηθισμένοι σε αυτού του είδους τα δράματα»,   εξηγεί ο Γουαϊτίτι.«Όταν κάτι μοιάζει πολύεύκολο, θέλω να φέρνω το χάος σε αυτό. Πάντα πίστευα πως η κωμωδία είναι ο καλύτερος τρόπος να κάνεις το κοινό να αισθάνεται άνετα».