Τον περασμένο μήνα έζησα μια εμπειρία ζωής που ακόμα τη θυμάμαι με την παραμικρή λεπτομέρεια.

Όταν μου ήρθε στο e-mail μου η πρόσκληση από το Εθνικό Θέατρο να παρακολουθήσω παράσταση με πρωταγωνιστές άνδρες που βρίσκονται στο Κατάστημα Κράτησης του Κορυδαλλού απάντησα αμέσως θετικά.

Γιατί ήθελα πολύ να μπω να δω πως είναι στις φυλακές και γιατί μου κίνησε το ενδιαφέρον η συγκεκριμένη πρωτοβουλία που πραγματοποιείται εδώ και τρία χρόνια.

Έτσι, ένα ανοιξιάτικο απόγευμα Σαββάτου λίγο μετά τις 16.00 βρέθηκα να περνάω την είσοδο των φυλακών. Οι έλεγχοι ήταν πολλοί. Σε κάθε σιδερένια πόρτα υπήρχε ο απαραίτητος έλεγχος. Να σημειώσω πως στον πρώτο έλεγχο έπρεπε να παραδώσω το κινητό μου -θα το έπαιρνα πίσω μόλις έφευγα- και μου έδωσαν τον αριθμό 46.

Πάλι έλεγχος για να βγω σε ένα μικρό προαύλιο χώρο -εκεί έβλεπαν οι κρατούμενοι τα ανήλικα παιδιά τους μιας και η αυλή με το γήπεδο ποδοσφαίρου, το κυλικείο και τους κήπου έμοιαζε με αυλή- όπου περίμενα αρκετή ώρα.

Τριγύρω μου οι συγγενείς των κρατουμένων που περίμεναν υπομονετικά να ανοίξουν οι πύλες για να κατευθυνθούμε προς το χώρο που θα ανέβαινε η παράσταση, αλλά και ηθοποιοί του Εθνικού που ήρθαν να στηρίξουν την συγκεκριμένη πρωτοβουλία.

Έπιασα συζήτηση με μια κυρία που κρατούσε στα χέρια της ένα τοστ και ένα κόκκινο τριαντάφυλλο. Όπωςμου είπε ήρθε να δει τον σύντροφο της, ο οποίος είχε ένα μικρό ρόλο στην παράσταση καθώς περιμένει την αποφυλάκιση του. Η ίδια τον βλέπει μόνο δύο φορές το μήνα γιατί δεν είναι παντρεμένοι, οπότε ο νόμος είναι διαφορετικός στη δική τους περίσταση.

Μετά από σαράντα λεπτά -ούτε κατάλαβα πως πέρασε η ώρα- ανοίγει η πύλη για να μπούμε στον εσωτερικό χώρο των φυλακών. Πάλι έλεγχοι. Πολλοί έλεγχοι και η ατμόσφαιρα φοβερά αποπνικτική. Παντού γκρίζο και φως δεν μπαίνει από πουθενά. Περνάω ένα μεγάλο σκοτεινό διάδρομο και δεν μπορώ να πάρω ανάσα. Ανερβαίνω τα σκαλιά και πάλι έλεγχος μέχρι να φτάσουμε στο θέατρο.  Έξω η πόρτα γράφει “Σιδηρουργείο” γιατί εκεί παλαιότερα έφτιαχναν τα σίδερα των φυλακών, ενώ τώρα έχει δώσει τη θέση του στο πολιτιστικό κομμάτι τω φυλακών.

Κάθομαι στην πρώτη σειρά όπου λίγο πιο δίπλα μου είναι η ηθοποιός Χριστίνα Θεοδωροπούλου και ο διευθυντής Καταστήματος Κράτησης Κορυδαλλού, Ιωάννης Καζλάρης.

Η αίθουσα είναι γεμάτη και οι υπεύθυνοι φέρνουν κι άλλες καρέκλες για να καθίσουν όλοι. Ο σκηνοθέτης του Εθνικού, Στρατής Πανούριος που εδώ και τρία χρόνια σκηνοθετεί τις παραστάσεις ρυθμίζει τις τελευταίες λεπτομέρειες και παίρνει θέση για να απολαύσει την παράσταση «Οικόπεδα με θέα» που δουλεύουν όλοι μαζί από αρχές του Σεπτέμβρη.

Τα «Οικόπεδα με Θέα» μας μεταφέρουν στον σκληρό χώρο των μικρομεσαίων μεσιτικών επιχειρήσεων. Η ιστορία αφορά τέσσερις πωλητές γης στο Σικάγο και στο μερίδιο από το Αμερικάνικο Όνειρο που τους αντιστοιχεί. Το έργο διαδραματίζεται κατά τις τελευταίες μέρες ενός διαγωνισμού, που έχει επιβληθεί από τα κεντρικά γραφεία της εταιρίας. Ο πωλητής εκεί που θα κλείσει τις περισσότερες πωλήσεις, θα ανταμειφθεί με μία Κάντιλακ, ο δεύτερος καλύτερος με ένα σετ μαχαιροπήρουνα, ενώ τους άλλους δύο περιμένει η απόλυση.

Έχω χάσει την αίσθηση του χρόνου μιας και η παράσταση με συνεπήρε και ομολογώ πως την απόλαυσα πολύ. Ναι, πράγματι η συγκεκριμένη παράσταση θα μπορούσε να παιχτεί σε οποιοδήποτε θέατρο της Αθήνας.

Οι ηθοποιοί-κρατούμενοι κέρδισαν με την αξία τους το παρατεταμένο χειροκρότημα -παρατηρούσα τα πρόσωπα τους που έλαμπαν από περηφάνια.

Μετά την αυλαία είχαν χρόνο να κάτσουν λίγο με τους δικούς τους ανθρώπους χωρίς ανάμεσά τους κάποιο τοίχο. Μπορούσαν να τους αγγίξουν. Συνομίλησα για λίγο με κάποιους που απολάμβαναν τον πρωταγωνιστικό, καλό ρόλο που είχαν εκείνη την ημέρα.

Ίσως με την συναναστροφή τους μέσα από το θέατρο κι αυτό το σημαντικό έργο να πήραν περισσότερα από όσα πίστευαν και βγαίνοντας να τους ανοιχτεί ένας καλύτερος και πιο δημιουργικός δρόμος.

Πήρα το δρόμο του γυρισμού. Άνοιξαν κι έκλεισαν πάλι πόρτες, έλεγχοι, πήρα το κινητό μου και έδωσα το νούμερο 46.

Το μόνο σίγουρο είναι πως μόλις βγήκαν από το Κατάστημα Κράτησης Κορυδαλλού όλα ήταν διαφορετικά για μένα… Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά…