Εκδρομή στα Λαγκάδια, το κρεμαστό ιστορικό χωριό της Ορεινής Αρκαδίας

Από τα ωραιότερα χωριά της Ορεινής Αρκαδίας είναι τα Λαγκάδια που έχουν μεγάλη ιστορία και είναι η ιδανική απόδραση για Σαββατοκύριακο.

Στα Λαγκάδια έχω πάει δύο φορές μέχρι τώρα και είναι από τα πιο όμορφα ορεινά χωριά που έχω δει. Την πρώτη φορά τα επισκέφτηκα στα πλαίσια ενός επαγγελματικού ταξιδιού στην περιοχή και μπόρεσα να ανακαλύψω τις γραφικές γειτονιές του και τη δεύτερη φορά πέρασα από το χωριό με σκοπό να καθίσουμε για φαγητό με την οικογένεια μου στα πλαίσια ενός καλοκαιρινού road trip στην Πελοπόννησο.

Αν και είχα επισκεφτεί αρκετά από τα χωριά της Ορεινής Αρκαδίας, έχω μαγευτεί με το Βαλτεσίνικο, δεν είχε τύχει να παω στα Λαγκάδια. Λίγο πριν φτάσω στο ορεινό χωριό η πρώτη εικόνα, χτισμένο αμφιθεατρικά και σα να κρέμεται στην πλαγιά, ήταν που με συνεπήρε. Είχα την αίσθηση ότι αυτό το μέρος είναι βγαλμένο από τη φαντασία κάποιου ζωγράφου. Όταν, όμως, εξερεύνησα την Άνω γειτονιά, σε συνδυασμό με τη γαστρονομία του τόπου και τους φιλόξενους ανθρώπους που μου διηγήθηκαν την ιστορία του τόπου μαγεύτηκα από την ομορφιά του. Γιατί ο κάθε τόπος ζωντανεύει από μικρές λεπτομέρειες που είναι τόσο μα τόσο σημαντικές: οι άνθρωποι και οι μυρωδιές που δημιουργούν συναισθήματα.

Αξίζει να αναφέρω ότι τα Λαγκάδια απέχουν μόλις τρεις ώρες από την Αθήνα και έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στην Ελληνική Επανάσταση του 1821. Κάθε εποχή του χρόνου έχει τη δική του ομορφιά και θα το πρότεινα για ανοιξιάτικη εξόρμηση με τις θερμοκρασίες να επιτρέπουν την εξερεύνηση με τα πόδια.

Το χωριό, χτίστηκε μεταξύ 13ου και 15ου αιώνα, έχει κρατήσει την αρχιτεκτονική του μιας και οι Λαγκαδίτες θεωρούνταν οι καλύτεροι κτίστες με αποτέλεσμα να ταξιδεύουν τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Κάνοντας μια βόλτα θα εντυπωσιαστείτε από τα επιβλητικά πέτρινα αρχοντικά που θα δείτε, τις εκκλησίες, τις βρύσες και τα γεφύρια που είναι όλα φτιαγμένα με τη δική τους μοναδική τεχνική. Ο τόπος είχε γνωρίσει μεγάλη ακμή και θα το διαπιστώσετε από τα εντυπωσιακά αρχοντικά που είναι σήμα-κατατεθέν του χωριού. Παλαιότερα, το χωριό είχε 7.000 κατοίκους, ενώ σήμερα ζουν μόνιμα περίπου 200 άτομα. Κατά την αρχαιότητα, από την περιοχή περνούσε η οδός που οδηγούσε στην Ολυμπία, όπου διεξάγονταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες.

Στην αρχή του χωριού βρίσκεται η πλατεία Ηρώων όπου εκεί θα επισκεφτείτε τον Ναό των Ταξιαρχών που χτίστηκε το 1808 πάνω σε προϋπάρχοντα μικρότερο ναό από την οικογένεια Δεληγιάννη. Ο συγκεκριμένος ναός μαζί με τον ναό του προδρόμου κτίστηκαν μέσα σε 40 ημέρες -αυτό ήταν το χρονικό όριο που είχε θέσει η Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Ο ναός των Ταξιαρχών είναι εγγεγραμμένος σταυροειδής με τρούλο, έχει ένα όμορφο πέτρινο καμπαναριό που κτίστηκε κάποια χρόνια αργότερα και κωδωνοστάσι με το επιβλητικό ρολόι του 1910.

Απέναντι ακριβώς βρίσκονται τα μνημεία των ηρώων που αγωνίστηκαν τόσο στην Επανάσταση του 1821 όσο και των αγωνιστών που έπεσαν το 1940-1941. Εκεί υπάρχει η προτομή του Ιωάννη Θεοφιλόπουλου (Καραβόγιαννη) του μπουρλοτιέρη. Όπως μας είπε κάτοικος του χωριού πρόκειται για έναν ξεχασμένο ήρωα της Επανάσταση, ο οποίος αναγνωρίστηκε πολλά χρόνια μετά και πολέμησε δίπλα στον Κανάρη, ενώ έχει χαρακτηριστεί αμφίβιος ήρωας γιατί έδωσε μάχες σε στεριά και θάλασσα

Τα Λαγκάδια είναι χτισμένα αμφιθεατρικά πάνω σε μια πλαγιά και ουσιαστικά το χωριό βρίσκεται πάνω από τον κεντρικό δρόμο. Ο καλύτερος τρόπος για να το εξερευνήσετε είναι να ανεβείτε από τα πλατιά σκαλοπάτια ακολουθώντας τις ταμπέλες «με θέα το Ιόνιο». Έχει αρκετό περπάτημα σε ανηφόρες, αλλά κάθε σημείο είναι μαγικό. Τα επιβλητικά αρχοντικά, οι πέτρινες βρύσες, το δάσος από κάτω και οι ανθισμένες αμυγδαλιές θα σας αποζημιώσουν και με το παραπάνω. Εναλλακτικά, μπορείτε να φτάσετε με το αυτοκίνητο μέχρι κάποιο σημείο. Επιμένω πως για να ανακαλύψετε την ομορφιά του τόπου περιπλανηθείτε με τα πόδια.

Λαγκάδια: Τα top αξιοθέατα του ορεινού χωριού

Νωρίς το πρωί, γύρω στις 8.30, και ενώ υπήρχε ησυχία -οι ταξιδευτές δεν είχαν ακόμα ξυπνήσει και οι κάτοικοι απολάμβαναν τον πρωινό καφέ στο σπίτι τους, λόγω του τσουχτερού κρύου -αποφάσισα να εξερευνήσω το χωριό.

Στη συνοικία Λεύκες συνάντησα την κυρία Κανέλα, έξω από το εργαστήριο που φτιάχνει τα χειροποίητα γλυκά της, και μου είπε ενδιαφέρουσες ιστορίες του τόπου. Μάλιστα, η ίδια μου ανέφερε πως είναι μια «ιστορική γειτονιά» καθώς εδώ έζησε ο Καραβόγιαννης ο μπουρλοτιέρης, ο Ιωάννης Δεληγιάννης και περπάτησαν ο Κοκοκοτρώνης με τον Παπαφλέσσα προκειμένου να ξεκινήσει η Ελληνική επανάσταση του 1821.

Στη συγκεκριμένη γειτονιά έζησε ο Ιωάννης Καραβόγιαννης, ο μπουρλοτιέρης. Όταν ο ίδιος ήταν μικρός είχε πάει λίγο πιο πάνω που έχει μια βρύση να πιει νερό. Σ’ αυτή τη βρύση λουζόταν και έπαιρνε νερό μονάχα η γυναίκα του πασά -οι ντόπιοι την έλεγαν τουρκόβρυση. Ο πασάς όχι μόνο δεν τον άφησε να πιει νερό, του έδωσε χαστούκι και ήθελε να τον διώξει από το χωριό. Ο Καραβόγιαννης από το πείσμα του είπε πως θα φύγει και πως όταν επιστρέψει το χωριό του θα έχει απελευθερωθεί και τον ίδιο θα τον κάψει. Έτσι, έφυγε πήγε δίπλα στον Κανάρη και έγινε μπουρλοτιέρης. Το επόμενο διάστημα, η βρύση θα πάρει το όνομα του Καραβόγιαννη. Το σπίτι του υπάρχει ακόμα,αλλά δυστυχώς είναι εγκαταλελειμμένο.

Από τις Λεύκες πέρασαν ο Κολοκοτρώνης μαζί με τον Παπαφλέσσα ερχόμενοι από το βουνό, με κατεύθυνση προς το σπίτι του Δεληγιάννη, ώστε να τον πείσουν να λάβει μέρος στην Επανάσταση του 1821 μιας και η συμβολή του ήταν καθοριστική.

Αν συνεχίσετε το δρόμο προς με τις ξύλινες πινακίδες που γράφουν με θέα στο Ιόνιο θα φτάσετε σε ένα πολύ ωραίο σημείο του χωριού που φημίζεται για το ηλιοβασίλεμα του. Από εκεί διακρίνεται η Ζάκυνθος και η Κεφαλλονιά -ένα σημείο που προσελκύει όλους τους επισκέπτες του τόπου.

Από τον κεντρικό δρόμο το Ιστορικό σχολείο των Λαγκαδίων φαίνεται που στέκει επιβλητικό και τη γαλανόλευκη σημαία να κυματίζει. Το Γυμνάσιο Λαγκαδίων χτίστηκε το 1866 και πρόκειται για ένα τριώροφο κτίριο με εξαιρετικής ποιότητας λιθοδομή, αντιπροσωπευτική της λαγκαδινής τέχνης της πέτρας.

Στην πάνω γειτονιά του χωριού βρίσκεται το αρχοντικό των Δεληγιάννηδων που έχουν συμβάλει ουσιαστικά στην έναρξη της Επαναστάσης και είναι επισκέψιμο για το κοινό. Μέσα στο σπίτι της οικογένειας βρίσκονται πολύτιμα αντικείμενα και κειμήλια.

Λαγκάδια: Η τοπική γαστρονομία και στάση για φαγητό

Στα Λαγκάδια κυριαρχούν τα πιάτα με κρέας, το κυνήγι, οι πίτες και νόστιμα γλυκά. Κόκορα με χυλοπίτες, χοιρινό, πίτες με χόρτα, κουραμπιέδες (εδώ φτιάχνονται όλο το χρόνο) και μπακλαβά θα βρείτε σχεδόν σε όλα τα μαγαζιά του χωριού.

Το μυστικό για τον μπακλαβά κρύβεται στα καρύδια που ευνοούνται στα ορεινά και μένουν απότιστα. Ένα άλλο γλυκό παραδοσιακό είναι το τζουτζούκι- πρόκειται για καρύδια που βουτιούνται μέσα σε μούστο. Η κυρία Κανέλα μου είπε ότι είναι ένα παλιό γλυκό που το έφτιαχναν οι γυναίκες και διατηρούνταν πολύ καιρό.

Μια στάση για φαγητό και γλυκό μπορείτε να κάνετε στο «Άρωμα». Ο εσωτερικός του χώρος θυμίζει μπακάλικο, έχει μέσα τραπεζάκια και είναι ένα πολύ περιποιημένο και γουστόζικο οικογενειακό μαγαζί. Το καλοκαίρι έχει τραπέζια σε ένα όμορφο κήπο με θέα το βουνό και είναι πολύ όμορφα διακοσμημένο. Από το πρωί θα βρείτε πιάτα για πρωινό, μεζεδάκια για να συνοδέψετε το τσιπουράκι σας και πιάτα ημέρας- ανάλογα την εποχή και τη διάθεση του Χρήστου.

Στα best seller είναι οι λουκουμάδες του, αλλά μην παραλείψετε να δοκιμάσετε τον χειροποίητο μπακλαβά που ακόμα θυμάμαι την πλούσια γέμιση του με το τραγανό φύλλο και το τσουκαλοκαυτό- κάτι σαν gluhwein -το σερβίρει σε ποτήρι του κονιάκ και συνοδεύεται από ξερά φρούτα και σοκολάτα.

Στο «Άρωμα» είχα κάνει πάλι στάση για φαγητό όταν επισκέφτηκα το χωριό με την οικογένεια μου. Επειδή ήταν καλοκαίρι καθίσαμε στη βεράντα, γεμάτη με λουλούδια, και απολαύσαμε νόστιμα σπιτικά φαγητά. Κεφτεδάκια, γίγαντες και μπάμιες που ξετρελάθηκε ο μικρός μου, αλλά κι εγώ.